Triathlon Gdańsk, Herbalife Triathlon Gdynia, czy Triathlon Kołobrzeg to przykładowe imprezy, których część pływacka odbędzie się w nieco innych warunkach niż w większości triathlonów. Chodzi tutaj o pływanie  nie w słodkowodnym akwenie typu jezioro lub rzeka do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni, a o pływanie w słonych wodach otwartego morza lub zatoki. Mieszkańcy północnych terenów naszego kraju mogą do morza być przyzwyczajeni, lecz dla osób które mają okazję zobaczyć morze raz do roku pływanie w takim akwenie może przysporzyć problemów.

Do pływania w morzu należy podchodzić z szacunkiem i skupieniem, lecz nie należy się go obawiać. Foto: Larry Rosa/ITU.

Przed startem w zawodach, w których pływanie odbywa się w otwartym morzy lub zatoce potrzebna będzie nam wiedza na temat temperatury wody (która zazwyczaj jest o kilka stopni niższa niż w jeziorze), oraz świadomość różnicy w zasoleniu między jeziorem, a morzem. Zasolenie wody morskiej jest jednym z kluczowych elementów zaraz obok temperatury wody, na który musimy zwrócić uwagę. Przystąpienie do zawodów bez pianki pływackiej na dystansie długim przy temp. wody około 17*C może doprowadzić do wychłodzenia organizmu co skutkować będzie znacznym obniżeniem wydajności w dalszej części zawodów triathlonowych. Organizm będzie wówczas wydatkował dużo energii na podniesienie temperatury ciała zamiast (powiedzmy) na utrzymanie odpowiedniej prędkości na rowerze.

Skostniałe dłonie mogą sprawić nam wiele problemu w strefie zmian (zakładanie kasku, okularów itp.), co również przekłada się na początkowy etap kolarstwa. Osoby z nieco większą zawartością tkanki tłuszczowej będą mniej narażone na wychłodzenie. Szczególnie odczuwalne problemy z temperaturą powierzchniową ciała występują u pływaków długodystansowych, którzy biorą udział w maratonach pływackich. Co nie znaczy że objawy nie wystąpią przy pływaniu w triathlonie. Jeżeli chodzi o wysoki poziom zasolenia to musimy pamiętać, że im wyższy tym lepiej dla nas, gdyż zwiększa się wyporność naszego ciała w wodzie. Istnieją jednak ciemne strony zwiększonego zasolenia.

Pływanie w wysokiej fali jest doznaniem na które ciężko się przygotować. Foto: ITU.

U wielu osób długotrwałe przebywanie w takiej wodzie może powodować reakcje alergiczne takie jak obrzęk i łzawienie oczu jeśli dostanie się do nich większa ilość wody. O ile na pływalni przypadkowe wypicie kilku łyków wody nie sprawi nam większego dyskomfortu, o tyle w morzu zasolenie możemy już odczuć znacznie wyraźniej (trochę jak płukanie gardła wodą z solą podczas choroby). Pomijam już fakt fatalnego posmaku w ustach. Wypicie kilku większych łyków może spowodować reakcję wymiotną, która podczas zawodów może być szczególnie niebezpieczna. Dlatego ważne jest, aby unikać jak tylko się da połykania słonej wody.

Kolejnymi dwoma ważnymi aspektami jest stan morza oraz prądy morskie. Te dwa aspekty mogą sprawić trudności nawet doświadczonym pływakom. Przepłynięcie 1,9 km czy 3.8 km w akwenie gdzie fala podnosi nasze ciało na wysokość 1,5 metra a następnie opuszcza na dół z takiej samej wysokości sprawia, iż nawigowanie robi się niezmiernie trudne. Możemy zaobserwować 3 rodzaje pływania na falach.

• Pierwsza to, gdy fala uderza w nas prosto w twarz. Zazwyczaj przy początkowej fazie wyścigu. Podniesienie głowy w nieodpowiednim momencie kończy się zazwyczaj brakiem wdechu i uderzeniem ściany wody prosto w twarz. Dlatego ważne jest wyczucie, kiedy znajdujemy się na grzbiecie fali, a kiedy na dole. Ułatwi nam to nawigowanie oraz oddychanie, które i tak już jest utrudnione poprzez innych zawodników otaczających nas w wodzie.

Nawigacja pośród fal jest sporym wyzwaniem. Foto: ITU.

• Drugi rodzaj występuje w dalszej części wyścigu płynąc bokiem do fali. Wówczas musimy pamiętać, iż przy braniu oddechu w bok możemy złapać się na falę załamującą, która również nie ułatwi nam brania oddechu. Przy płynięciu bokiem do fali polecam branie oddechu w stronę lądu. Mi pomogło to na nie jednych zawodach. Nie tylko w nawigowaniu, ale i w powstrzymaniu nieprzyjemnego uczucia opadania i podnoszenia.

Pamiętaj by nie pozwolić falom zalać twarzy podczas brania oddechu. Foto: ITU.

>

> Rekomendacje dostarcza Ceneo.pl >

>

• Trzecim etapem wyścigu jest powrót na brzeg i płynięcie z fala. Również musimy bardzo dobrze wyczuć kiedy należy podnieść głowę w celu wykonania oddechu. Końcową fazę tego etapu najlepiej jest pokonać tak zwanymi delfinkami i wykorzystać siłę nośną fali, która może przenieść nas ładnych kilka metrów w kierunku upragnionego lądu. Prądy morskie zwłaszcza tak zwana “cofka” może nam poważnie utrudnić płynięcie. Zawodnik zmęczony dystansem, na koniec zmuszony jest do walki z prądem, który cofa go w kierunku morza. W tym wypadku nie pozostaje nic innego jak walczyć z prądem – przed startem można jednak wyszukać miejsca w których występuje prąd strugowe i płynąć bardziej z ich lewej lub prawej strony – kilka nadłożonych metrów może nam się znacznie opłacić.

Wyjście z wody możecie przyśpieszyć skokami delfinowymi. Foto: ITU.

Po wyjściu z wody niech nie zdziwi was lekkie uczucie zawirowania gdyż kilkudziesięciu minutowe miotanie przez fale odciśnie wyraźne piętno na waszym błędniku. Na pewno byliście kiedyś “skołowani” po zabawie na karuzeli – tutaj będzie podobnie. Na szczęście wszystko mija po kilkunastu sekundach i miejmy nadzieję braku wywrotek. Po takiej zabawie pozostaje nam tylko przepłukać usta ze słonej wody i ruszyć w dalszą przygodę.

Po wyjściu z wody możecie czuć się lekko niepewnie na nogach. Spokojnie – to przejdzie. Foto: ITU.

Bardzo dobrze jest kilka razy przepłynąć się w takich warunkach przy odpowiednim zabezpieczeniu. Dobre warunki są na większości kąpielisk morskich, gdzie można wykorzystać bojki jako punkty orientacyjne. Ratownicy po uprzedniej rozmowie na pewno pozwolą wam bez przeszkód wypłynąć  poza wyznaczony teren (jednak w granicach rozsądku!).

Bardzo ważne przy trenowaniu samemu jest bezpieczeństwo dlatego polecam pływanie z bojkami asekuracyjnymi. Sprzęt ten jest bardzo przydatny także dla osób które pływają samodzielnie – w niektórych modelach można schować do środka np dokumenty i kluczyki od auta. Jednocześnie dzięki temu zyskujemy większą widoczność, gdyby w okolicy znajdował się jakiś skuter wodny.

Pływanie w morzu może być źródłem wielu ciekawych wrażeń!

Jeśli macie możliwość to dobrym doświadczeniem jest przepłynięcie dłuższego dystansu w grupie. Z takiej okazji możecie skorzystać na różnych obozach treningowych w grupach treningowych lub ze znajomymi, którzy dzielą z wami pasję do triathlonu. Osobiście zapraszam serdecznie na obóz triathlonowy w Gdańsku.

Mam nadzieję, że powyższe porady będą dla Was przydatne. Pływanie w morzu – choć wymagające – może być także niesamowitą frajdą!

• 
  Szymon Dolega

  Szymon jest absolwentem AWFiS Gdańsk, gdzie zdobył tytuł trenera pływania, instruktora triathlonu oraz instruktora windsurfingu. Trener w grupie Sport-evo. Wielokrotny uczestnik rożnych dystansów w triathlonie od super sprintów po pól-Ironmana i wciąż czynny zawodnik. Sympatyk jedzenia i gier zespołowych. Podobno złotousty.
• 
  Sport-evo

  Sport-evo zrzesza w swoich ramach tylko najwyższej klasy specjalistów, którzy zdolni są wykrzesać z Was to co najlepsze nie tylko pod względem fizycznym, ale i duchowym. Nasi trenerzy przygotują Cie do każdego dystansu triathlonowego. Bazując na swoim doświadczeniu ułożymy plan treningowy i poprowadzimy proces treningowy tak, aby wspólnie osiągnąć wyznaczone cele.